به نقل از «اقتصاد آنلاین»

در عشق این قوانین را جدی بگیرید تا برای هم همیشگی باشید

تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۳۶۳۴

۱. هرگز فحش ندهید ۲. تهدید نکنید؛ شرط و شروط نگذارید ۳. حرف نامزد یا همسر قبلی را پیش نکشید ۴. حساب‌کشی نکنید؛ به‌ویژه برای مسائل جزئی ۵. حکم صادر نکنید ۶. در اتاق خواب بحث نکنید ۷. پیش از حل مشکل به تخت‌خواب نروید ۸. سکوت را بیش از یک روز ادامه ندهید ۹. در مقابل فرزندان فریاد نزنید ۱۰. عبارت‌های تحقیرآمیز را به‌ زبان نیاورید ۱۱.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هنگام خشم از پرتاب اشیا خودداری کنید

به گزارش اقتصاد آنلاین؛ در رابطه‌ی عاطفی و ازدواج هم قوانین باعث می‌شوند زوج‌ها از اشتباهات بزرگ که ممکن است زندگی مشترک را مختل کنند، جلوگیری کنند. در ادامه چند قانون مهم و تأثیرگذار را در رابطه‌ی عاطفی به شما معرفی می‌کنیم.

۱. هرگز فحش ندهید

فحش دادن و کاربرد واژه‌های ناپسند نشانه‌ی تحقیر طرف مقابل است. هرچه بعد از آن عذرخواهی کنید، آن عبارت‌ها از حافظه‌ی فرد پاک نمی‌شود. مطمئن باشید کلمه‌های نیش‌دارتان دیر یا زود در جدل یا بحث دیگری تکرار و باعث آزار طرف مقابل خواهد شد. پس نسبت‌دادن کلمه‌ها و عبارت‌های ناپسند به طرف مقابل را از دایره‌ی عادت‌هایتان خارج کنید.

۲. تهدید نکنید؛ شرط و شروط نگذارید

جمله‌هایی مثل «جرئت رفتن نداری!» یا «تو نمی‌تونی بدون من زندگی کنی!» باعث می‌شود طرف مقابل خود را در موقعیت تصمیم‌گیری بین ماندن و رفتن ببیند؛ درحالی‌که ممکن است راه‌حلی میانه برای مشکل وجود داشته باشد. تهدیدهای شرطی مانند «اگه فلان کار رو بکنی/نکنی، من هم بهمان کار رو می‌کنم/نمی‌کنم» روش خوبی برای کاشتن بذر تردید به آینده‌ی این رابطه در طرف مقابل است! تهدید کردن به‌ندرت منجر به تغییرهای مثبت می‌شود؛ به‌ویژه اگر فرد، نگرانِ تکرارِ چندباره‌ی آنها باشد.

در این زمینه بخوانید؛

عشق در نوجوانی ماندگار است؟

حتما قبل از عاشق شدن این مهارت ها را یاد بگیرید

خیلی راحت از نوع سوالات خواستگارتان او را بشناسید

۳. حرف نامزد یا همسر قبلی را پیش نکشید

هیچ‌ چیز آزاردهنده‌تر از مقایسه‌‌شدن با شریک عاطفی پیشین نیست؛ این برای وادار کردن فرد به گذر از خط قرمز کافی‌ است. جمله‌هایی مانند «نباید ازش جدا می‌شدم…» یا «باید با اون ازدواج می‌کردم…» خیلی سنگدلانه‌ هستند.

۴. حساب‌کشی نکنید؛ به‌ویژه برای مسائل جزئی

جمله‌ای مثل «اون چه کادوی الکی‌ای بود که ۳ سال پیش برام گرفتی!» نشانه‌ی بی‌ملاحظگی است و هیچ کمکی به حل مسائل زمان حال نمی‌کند. بر حال تمرکز کنید. اینکه طرف مقابل بتواند در برابر چیزی که باید ماه‌ها یا سال‌ها قبل مطرح می‌شده از خودش دفاع کند، هم دشوار و هم غیرمنصفانه‌ است. چه کسی به‌خاطر می‌آورد که ۳ سال پیش گرفتار چه مسئله‌ای بوده یا بر پایه‌ی چه باورها و احساساتی هدیه‌ی تولد خریده است.

۵. حکم صادر نکنید

عبارت‌های مانند «تو همیشه…» یا «تو هیچ‌وقت…» احساسات افراد را جریحه‌دار می‌کنند، زیرا هر دو طرف می‌دانند چنین حکم‌هایی درست نیستند. «تو هیچ‌وقت از لباسی که می‌پوشم تعریف نمی‌کنی» یا «هیچ‌وقت به حرف‌هام و مشکلاتم گوش نمی‌دی» معمولا درست نیستند! طرف مقابل قطعا «از لباس‌تان تعریف کرده» و «به درد دل‌تان گوش داده»؛ شما هم این را می‌دانید. هرچند ممکن است به‌اندازه‌ی کافی این کارها را نکرده باشد. بهتر است احساس‌تان را این‌طور بیان کنید: «وقتی از من تعریف می‌کنی،‌ حس خوبی دارم!» یا «ممکنه چند دقیقه به من توجه کنی، می‌خوام درباره‌ی مشکلم توی محل کار صحبت کنم».

۶. در اتاق خواب بحث نکنید

این راهکاری ساده و البته مهم است. اتاق خواب مکان خواب، مطالعه، تماشای تلویزیون، خوردوخوراک گاه‌وبی‌گاه و رابطه‌ی جنسی است؛ همین. اتاق خواب باید به‌عنوان محل آرامش حفظ شود. بحث و دعوا در اتاق خواب باعث می‌شود نیروی منفی و احساسات ناخوشایند در آن جریان پیدا کند. رهایی از این احساسات و انرژی منفی کار ساده‌ای نیست.

۷. پیش از حل مشکل به تخت‌خواب نروید

به خواب رفتن در کنار کسی که از دستش عصبانی هستید، تقریبا غیرممکن است. مهم نیست چقدر طول می‌کشد، مشکل را حل کنید و به توافق برسید؛ دست‌کم تا روز بعد.

۸. سکوت را بیش از یک روز ادامه ندهید

برخی می‌توانند تا یک هفته با طرف مقابل صحبت نکنند. این کار برای خودتان و حتی فرزندان ایجاد تنش و زندگی روزمره را غیرممکن می‌کند. سپری کردن روزها بی‌هیچ کلامی اعصاب‌خردکن است و به جروبحث بیشتر منجر می‌شود.

۹. در مقابل فرزندان فریاد نزنید

فریادهایِ هنگامِ جروبحث، بچه‌ها (و حیوان‌های خانگی) را می‌ترساند. بچه‌های کوچک به‌دلیل حساسیت بیشتر با تغییر در روند روزمره‌ی زندگی به‌سادگی دچار ترس می‌شوند؛ به‌ویژه هنگامی‌که دلیل بروز تغییرات را درک نمی‌کنند.

۱۰. عبارت‌های تحقیرآمیز را به‌ زبان نیاورید

وقتی دعوا از کنترل خارج می‌شود، آسیب کلامی زوج‌های خشمگین اتفاقی رایج است. یکی از رایج‌ترین روش‌ها اشاره به برخی کمبودهای غیرقابل‌کنترل طرف مقابل مثل کچلی یا اشاره به مواردی است که طرف مقابل نسبت به آنها حساس است، مانند وزن یا برخی قسمت‌های بدنش. کاربرد این عبارت‌ها نیز، مانند فحش دادن، نتیجه‌ی مثبتی به‌همراه ندارد و در آینده به خودتان برمی‌گردد.

۱۱. هنگام خشم از پرتاب اشیا خودداری کنید

وقتی هنگام خشم شروع به پرتاب اشیا می‌کنید، به‌سادگی کنترل اوضاع از دست‌تان خارج می‌شود. این کار برخلاف فیلم‌های کمدی‌رمانتیک به خنده‌ی ناگهانی دو طرف و بغل هم پریدن ختم نمی‌شود! پرتاب شیء بحث و دعوا را شدیدتر و مشکل را بغرنج‌تر می‌کند؛ حتی ممکن است منجر به آسیب فرد و شاید شکایت قانونی شود.

منبع: chetor

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: عشق اخبار عمومی طرف مقابل اتاق خواب عبارت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۳۶۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بررسی بودجه آموزش و پرورش در لایحه ۱۴۰۳/ همان چالش همیشگی باطعم بی قانونی!

برخی هنوز قادر نیستند نقش آموزش و پرورش را در پیشرفت همه جانبه‌ی کشور درک کنند. نتیجه اش هم همین می‌شود که به هزینه‌های آن به عنوان هزینه‌های مصرفی نگریسته می‌شود در حالی که عین سرمایه گذاری است.

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ملیحه محمدیان *:  آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای کشور است که امر خطیر تربیت و جامعه پذیر کردن نسل آینده را بر عهده دارد و توجه به آن به معنای مورد توجه قرار دادن امنیت ملی کشور می‌باشد؛ اما متاسفانه دچار کوچک انگاری شده است و به فرمایش مقام معظم رهبری "برخی هنوز قادر نیستند نقش آموزش و پرورش را در پیشرفت همه جانبه ی کشور درک کنند." و نتیجه اش هم همین می‌شود که به هزینه های آن به عنوان هزینه های مصرفی نگریسته می‌شود در حالی که عین سرمایه گذاری است. روشن است که اگر دولت توجه بیشتری به سرمایه گذاری بلند مدت داشته باشد درصد بیشتری از بودجه کشور را صرف آموزش و پرورش خواهد کرد.

 

بحث بودجه و کمبود آن، همان بحث تکراری سال های متوالی این وزارت خانه است که انگار نه تنها حل نخواهد شد بلکه هر ساله چالش های بیشتری ایجاد خواهد کرد. با وجود رشد حدودا ۱۷ درصدی در لایحه بودجه ۱۴۰۳ نسبت به قانون بودجه ۱۴۰۲ اما سقف و توزیع اعتبارات آن به گونه ای است که این وزارت خانه را نه تنها از قید مشکلات همیشگی و روزمرگی اش خارج نمی‌کند بلکه وقتی سهم آموزش و پرورش در لایحه بودجه ۱۴۰۲ از منابع عمومی دولت ۹/۸۳ درصد در نظر گرفته می‌شود در حالی که سال قبل ۱۰/۵۷ درصد بوده است طبیعتا بیش از پیش در همان چالش های روزمره خواهد ماند و توان لازم برای اقدامات تحولی را ندارد. در صورتی که قرار بود سهم بودجه آموزش و پرورش از کل بودجه عمومی به ۱۵ درصد نزدیک شود اما حالا باید دغدغه کم تر نشدن آن را داشت.

 

طبق بند الحاقی ۴ ماده ۹۱ لایحه توسعه هفتم، سازمان برنامه و بودجه باید سالانه سهم بودجه آموزش و پرورش از بودجه عمومی کشور را به گونه ای تنظیم کند که سهم اعتبارات غیر پرسنلی آموزش و پرورش تا پایان برنامه حداقل ۳۵ درصد از کل هزینه‌های های آموزش و پرورش باشد؛ اما انگار اکنون وزارت آموزش و پرورش همینکه بتواند صرفا حقوق پرسنل خود را پرداخت کند هنر کرده است و حتی بیم آن می‌رود کسری بودجه بیش از گذشته از جیب دانشجومعلمان تأمين شود. این کاهش بودجه در حالی است که بودجه برخی سازمان ها و دستگاه ها به طور نامتعارف و تبعیض آمیزی افزایش پیدا کرده است؛ به طور مثال هزینه وزارت امور اقتصادی و دارایی بیش از ۲۱۷ درصد و سازمان اداری و استخدامی ۱۵۰ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته است در حالی که این وزارتخانه باکسری همیشگی خود قطعا سال مالی سختی را در پیش خواهد داشت و چالش‌هايي براي نظام آموزش و پرورش در سال پيش‌رو ايجاد خواهد شد كه توان مديريت تحولي و حل چالشهاي اساسي تعليم و تربيت كشور را از وزارتخانه آموزش و پرورش خواهد گرفت.

ازجمله اين مشكلات ميتوان به عدم برآورد دقيق حقوق و دستمزد و مطالبات فرهنگيان، عدم پوشش كامل هزينه هاي دانشگاه فرهنگيان، عدم تأمين متناسب هزينه هاي چاپ كتب درسي و عدم تأمين متناسب بودجه ساخت و تجهيز مدارس اشاره كرد. بودجه سال ١٤٠٣ ازآنجاكه نخستين سال از اجراي برنامه هفتم پيشرفت ميباشد، اهميتي ويژه دارد و توقع آن است كه برنامه ريزي مالي كشور را به سمتي سوق دهد كه به تناسب سال اول اجراي برنامه، به اهداف تعيين شده دست يابد. در حوزه آموزش و پرورش در برنامه هفتم پيشرفت پنج هدف «ارتقاي سرمايه انساني»، «تأمين كيفيت و عدالت آموزشي»، «جذب بازماندگان از تحصيل»، «اصلاح نظام مديريتي» و «تثبيت آموزش و پرورش به مثابه امر ملي» مدنظر قرار دارد که طبق این اهداف احکامی به تصویب رسید اما در لایحه بودجه ۱۴۰۳ اعتنای کاملی به تکالیف آمده در برنامه توسعه هفتم نشده است.

 

این چالش ها خیلی جدی گریبان گیر مرکز ثقل نظام آموزشی کشور یعنی دانشگاه فرهنگیان خواهد شد؛ بودجه دانشگاه فرهنگیان در لایحه ۱۴۰۳ در مجموع به میزان ۳۰/۷۰ درصد افزایش داشته و از ۴.۲ هزار میلیارد تومان در قانون بودجه ۱۴۰۲ به ۵.۵ هزار میلیارد تومان رسیده است و حدود ۶۳ درصد بودجه دانشگاه فرهنگیان از محل در آمد اختصاصی که کسر از حقوق معلمان است تامین می‌شود؛ با وجود پیش بینی ۳.۳ هزار میلیارد تومانی برای بودجه هزینه ای دانشگاه فرهنگیان توسط این دانشگاه اما بودجه هزینه ای در نظر گرفته شده برای این دانشگاه ۱.۶ هزار میلیارد تومان است.هرچند این افزایش بودجه به نسبت افزایش حقوق ۲۰ درصدی کارکنان در سال ۱۴۰۳ متناسب به نظر می‌رسد ولی با توجه به پیش بینی جذب و استخدام هیئت علمی جدید و نسبت دانشجو به هیئت علمی در این دانشگاه در کنار افزایش بیش از ۴۰ درصدی هزینه های غذا، تجهیزات و دیگر ملزومات؛ این دانشگاه را بیشتر از سال گذشته با بحران مالی مواجه خواهد کرد‌.

 

اعتبار مصوب درآمد اختصاصی دانشگاه فرهنگیان در سال ۱۴۰۲، رقم ۲،۷۴۹ میلیارد تومان بوده که در سال ۱۴۰۳ با افزایش ۲۵.۵ درصدی به رقم ۳،۴۵۰ میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است که به همان معنای ۶۳ درصد درآمد اختصاصی است؛ اما نکته جالب تر آنجاست که در صورتی حدودا ۶۳ درصد بودجه دانشگاه فرهنگیان در سال ۱۴۰۳ از محل کسر از حقوق دانشجو معلمان تأمین خواهد شد که از سویی مطابق رأی دیوان عدالت اداری با استناد به اصل 22 قانون اساسی و تبصره 6 قانون متعهدین خدمت به وزارت آموزش و پرورش مصوب سال 1369، تصمیم به ابطال کسریات دانشجومعلمان مبتنی بر بند 18 صورت جلسه اولین نشست هیات امنای دانشگاه فرهنگیان مورخ 1391/04/24 شد و دیوان عدالت اداری در رای شماره 1919126 این مورد را به وزارت آموزش و پرورش ابلاغ کرد.

علی رغم الزام وزارت آموزش و پرورش و دانشگاه فرهنگیان برای اجرای رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری و ابلاغ بخش نامه، اما همچنان این وزارت در راستای حذف کسریات ناعادلانه و غیرقانونی حتی بخش نامه ۱۴۰/۱۰۴ ابلاغی خود مورخ ۱۴۰۳/۱/۲۶ خود را که بنا بود درصد کسورات دانشجو معلم از سقف ۴۵ درصد به ۲۸ درصد کاهش پیدا کند را بعد از مدتی به دلایل نامعلوم حذف می‌کند. چه مصلحتی بالاتر از اجرای عدالت و حذف کسریات ناعادلانه وغیرقانونی است که باعث می‌شود این بخشنامه اینچنین حذف شود؟ بله شاید اساسا مسئله کسر ۴۵ درصد از حقوق دانشجو معلمان با بخشنامه حل شدنی نباشد و باید آن را در سند بودجه ای حل و فصل کرد که بیش از ۶۰ درصد بودجه دانشگاه فرهنگیان را از طریق محل درآمدهای اختصاصی کسر از حقوق قرار می‌دهد و این سوال ایجاد می‌شود که با این وجود چطور می‌شود ۴۵ درصد کسریات را به ۲۸ درصد کاهش داد و اصلا این فاصله ایجاد شده با چه اعتباری پر خواهد شد؟

 

در نتیجه تصویب بودجه با افزایش ۲۵.۵ درصدی درآمدهای اختصاصی عملاً به معنای اشتباه دربرآورد اعتبارات دانشگاه فرهنگیان و کسری شدید بودجه در سال پیش رو خواهد بود. و در آخر اینکه با توجه به تصمیماتی که این روزها مشاهده می‌شود از نایده گرفتن رای دیوان عدالت اداری مبتنی بر ابطال کسریات ناعادلانه تا اعمال مقرری بر حقوق دانشجو معلمان که طبق ماده ۱۰۰، ۷۱، ۷۲ و تبصره ۵ ماده ۱۳۷ قانون استخدام کشوری خلاف قانون بود و بی اعتنایی به احکام برنامه توسعه هفتم، به نظر می‌رسد دیگر نه قانون و نه برنامه های توسعه ضمانتی برای تغییر و تحول نخواهد بود؛ و اکنون که به راحتی احکام و قوانین به حاشیه می‌رود دیگر برای تغییر به چه چیزی محکم تر و بالاتر از قانون باید متوسل شد؟

 

*ملیحه محمدیان، معاون سیاست ورزی مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان کشور

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.